Garip Arzuhal

Rüzgarda çatısını yitiren bir evin,

Yağmura kafa tutması müzminliği bu.

Yol açık ama yolda kalmışsın.

Hala belli belirsiz duyanlar şiir diyor içimdeki sese.

Hala akşamüstü, hala gece. 

Tam susmuşken bütün sesler

Önüm arkam sağım solum sobe.

Tanrım!

Bahşetmeseydin bana kendimle konuşmayı,

Susardım bir köşe de herkes gibi

Sustururdum içimdeki duayı,

Tanrım!

En iyi sen tanırsın o sesi.

Bir çıkınca ikiden bir kalır diye kim söyledi?

İki kişiyim ben biri hep diğerine mağlup,

Biri dizlerinin üstünde, öteki koşar adım

Biri hep susturma derdinde bütün sesleri,

Diğeri bağır çağır.

Aynı yerde karşılaşıyorum hep kendimle

Biri bıraktığı yerde,

Diğeri gidemediği.

Biri sustuğu yerde,

Diğeri susturamadığı.

-Özlem ne garip ifade,

Biri çok özlüyor, 

Diğeri çok ölüyor

Bi z harfi kadar içindeki uçurum.

Gülce uçurum da mağlup ediyor biri diğerini.

- Ne garif ifade

Özlüyorsun ölüyorsun gidiyorsun, kalamıyorsun.

Biri de diğeri de hep mağlup,

Bir çift gözün hançerinde..