Gayrı Anne Tek Dileğim

papatya gibiydi tenin
gülünce açardı goncan
sevdiğim ilk kadın aşık olabileceğim kadın
nerede şimdi?
ilk gözümü açtığında çığlıklarla karşıladın
kimse karşılamadı sonra beni
ilk kelimemde ağladın
ilk adım için mamayla kandırdın
ben sende yaşadım ilkleri
sevebileceğim yegane kadın
ilkokula başladığım gün dün gibi aklımda
ellerimi bırakma deyişim
korkma senin bi annende bu deyişini
unutmam anne
kimse sen kadar sıcak değildi
üşüdüğümde hiç bir kadın düşünmedi beni anne
kazak örmedi
üstüme dikkat etmedi
kimse beni sen gibi korumadı anne
haksızlık etmiyorum korkma babama
alınmaz çünkü bu yazdıklarıma
biliyorum o da özlüyor seni
biliyorum her sabah kalktığında
kendi kendine teselli verdiğini
biliyorum seninle buluşacağı günü hayal ettiğini
aslında gidişin en fazla onu yıktı aramızda
sessiz sessiz ağladı gecelerde
''ya'' diye uzatarak ağladı
yemin ettiğiniz günlerden kalan resimlere dalarak
hepimiz ağladık anne
abim ağlamaz derdim o da ağladı
birben ağlayamadın sen giderken
öyle uzaktan baktım sadece
şaşırmıştım anne
sen nasıl bırakıyordun bizi?
ablamı hiç sorma
hala kendinde değil
iki yılı dolduruyoruz hasretinle anne
güllerini budadım bu sene yeni evinde
göz yaşımla suladım onları
koyu kırmızı yapraklarıyla oynadım biraz
ve torağını kokladım anne
senden tek dileğim anne
babamıda yanına alma erken
siz aşıkları ayrı koydumuz doğru ama
bizi kim toplar oda bırakırsa bizi
lütfen anne
babama kalsa gayri dayanamaz yokluğuna
onun hayallerindesin hala
bizimde öyle
lütfen anne