Gazel

Çeksin tabip çeksin n'olur bu yaradan elini
Öldürecek derdi gamı bilemem zalim felini
Günlerimiz bitti biter saramadan yâr belini
Kimse bilmez ahvalimi döksem de gözden selimi

Can cana candan içelim beyhude candan geçelim
Göklere kanat açalım biz bize gülşen biçelim

Bu han garipler hanıdır burda ruşen kim biline
Yükü lâl-ı gevher mi ki her cefakâr şen biline
Derdime derman biline gönlüme ferman biline
Desti derunum deline toprağım üste serile

Can cana candan içelim beyhude candan geçelim
Göklere kanat açalım biz bize gülşen biçelim

Nerde kalır mihmaneler ey canı yoklukla dolan
Başka varım yok ki verem kim sözümüz bildi yalan
Yok divanem döndürecek çarkı felekler de talan
Gül dibi har diz boyu zar oldu mu yar herze bulan

Can cana candan içelim beyhude candan geçelim
Göklere kanat açalım biz bize gülşen biçelim

Susturamam methiyemi göz göze bitmez zarımız
Bilmesinler kıymetimiz boş yere çıksın canımız
Görmesinler efkârımız anlamasınlar zarımız
Mahşere kalsın davamız kalmasın nasip kârımız

Can cana candan içelim beyhude candan geçelim
Göklere kanat açalım biz bize gülşen biçelim

Bir vefasız aldı canım zor yükü attım ferağım
Yar ne kadar yalvarayım bak yine senden ırağım
El ne satarsa satsın yok benim bezim tarağım
Pek bilemem ol divandan kalfası değil çırağım

Can cana candan içelim beyhude candan geçelim
Göklere kanat açalım biz bize gülşen biçelim

Şimdi bu zat-ı muhterem kendini Ozancan sanır
Kimler adını söyleşir mahlasını kimler tanır
Ozanların sofrasında oturacak yer aranır
Düşmüş aşkın narına da her dem yanmaktan utanır

Can cana candan içelim beyhude candan geçelim
Göklere kanat açalım biz bize gülşen biçelim



Fevzi Cahit
Ozanca/İZMİR