Gazze'de Çocuk Olmak

Bambaşka bir şeydir
Ğazede çocuk olmak.
Ne,
Annenizin kızarttığı yumurtalı ekmeğin kokusudur,
Ne de,
Mis gibi sucuğun.
Her sabah pis bir barut kokusudur nasibi,
Ğazzeli çocuğun.

Ğazzede çocuk olmak
Acıyı alnından öpmektir.
Kumdan kaleler
Heykeller değil,
Hayaller dikmektir.

Ğazzede çocuk olmak
Belki,
Hayatı rüya gibi yaşamak
Çırılçıplak
Yalınayak.
Barbar insanların soğuk bakışları arasında
Uçarak Cennete varmak.

Ğazzede çocuk olmak
Yürek ister.
Katillerle göz göze gelmek,
Meydan okurcasına ölüme
Ders verircesine pısırık müslümanlara
Göğsüne dayanan namlulara aldırmadan dimdik durmak.

Ğazzede çocuk olmak
Kalplerin hissetmediği,
Gözlerin görmediği
Kulağın duymadığı tarifi imkansız,
Bambaşka bir hayat.
Ve bir de,
Görpe kuzularını bile öpüp koklayamadan toprağa sarılan
Anaların yüreklerinden yükselen feryad.

Ğazzede çocuk olmak
Or'da çocuklar büyümez
Açmadan koparılır.
Ya da,
Bir seher vakti uykusunda
Sabah ezanıylayla vurulur.

Hâsıl kelâm,
Ğazze;
Yaşamanın ölmekten zor olduğu yerin adıdı,
Öksüz
Yetim çocukların,
Bir de,
Yüreği yanan ana-babaların sessiz feryadıdır.

Ğazzede çocuk olmak
Her kula nasip olmaz bir nimet
Bir ayrıcalıktır.
Acının kavurduğu
Sinelere vurduğu
Yüreği kocaman insanlar olmaktır.