Geç Gelen Bahar

ben papatya kokan ellerin
gelinciklerden kına yaktığı
tükürüğü kayalara karışmış
hamurunda aşk tutan
baharların çocuğuyum

başlangıç ve bitiş saati olmayan
mutluluk oyunlarının gönüllü ebesi
büyük insanların asla anlamayacağı
yelkenli düşlerimin bekçisiyim

siz çiçeklerden parfüm yaparken
ben gelinciklerin sırdaşı
seviyor sevmiyor telaşlarından âzâde
papatyaların arkadaşıyım

karşılık beklememeyi, severken
gelinciklerden öğrendim ben
kıpkırmızı oldular her sabah
yapraklarını açmama kızmadılar

hangi papatya koklanmaya değer?
ayırım yapmadan sevdim ben
baharın neş'esi en çok onlardı
renkleriyle arındım kirlerimden

büyüdükçe uzaklaştım baharlardan
gelincik kokan, papatya büyülü sokaklardan
büyüdüm ya, ayırdım yüreğimi insanlardan
oyunlardan, gülüşlerden,
benimle birlikte ağlayan
kırkikindilerden

bu yüzden hep
geç geldi baharlar