Geç K/alınmış Yolculuklar

//Hayat!
Ben sana belki de hiç başlamadım...//


masada içilmeyi bekleyen ilaçlar sıralı olsa da
dermanım yok elimi uzatıp almaya
oysa göğe yazılmış mutluluklar en çok benimdi
şimdiyse zamanım kalmadı topladıklarımı anlatmaya

içimi kaplamış yıllanmış acılarda
yüzümdeki çizgiler gibisin
şimdi bak alıştın belki ama
hiç kolay olmadı ayrılıklar

yüzüm kalmadı aynaları aldatmaya
seni ilk gördüğüm anı düşlüyorum da
ne sen sor şimdi
ne ben söyleyeyim

geç k/alınmış yolculuklar
erken düğümlenmiş bohçamı yoklar
açsan bir sen açarsın şimdi b/ağlarımı
bir tek sevginle açılır bu yollar

atıp masadaki ilaçlarımı başa döner
seninle sonuna geldiğim yollar
geç k/alınmış buluşmaların arefesinde
bu yolculuk son olacak

bil ki;
gücüm kalmadı
bir kez daha ağla(t)maya...