Gece

Adımlarım kısa ve yavaş
Sokak lambası kendine aydınlık
Ellerim cebimde, üstüm salaş
Yine o bilindik yalnızlık

Bir türkü dolamışım sessizliğime
Hem yakıyorum hem dinliyorum
Acı kalem çekmişim gözlerime
Bir bakıyorum bin yanıyorum

Pencere önlerine tünemiş sevda çiçekleri
Kokuları yol boyu hüzün, yaprakları yorgun
Üzerine nice aşklar kazınmış banklar
Ateş böceklerine emanet sokaklar

Meğer ne karanlıkmış be gece
Böylemi olacaktı sana çıkan yollar
Hani nerede şu senin, bu benim olan yıldızlar
Nerede uyumadan gördüğümüz rüyalar

Sonu gelmez sandığın yolun son sapağı
Korktuğun o karanlığın tam ortası..
İşte şuanda olduğum yer orası
Ve burası alaca karanlıktaki tan ağarması

Ne soğuk hava ne kurşundan damlalar
Hükmü yok şimdilerde çakan şimşeklerin
Yüreğimi puslandıran duman, sigaramdan
Al şu kırık kalp parçalarını çık hayatımdan