Gece

Gece
Ay tutulurken küçülürse
Ve büyürse göz bebekleri şehrin

Boğulur son sığırcık
Kursağında kara zeytin tanesi
Kesik bir bıçak yarasına saklarken adının ilk harfini

Gölgesinde yatarım
O sokağa sırnaşan Zühre'nin belki

Varsın kırağı kessin
Ceketin düğmeleri
Mor desenler düşsün kasıklara

Zemheri piçleri doğursun
Çakal zulaları
Küller üzerine

Kömür kokmuş meşenin
Kızıl sürgünüdür
Lacivert tomurcuklar düşüren kırsalına

Dibimi eşeleyen
Parmaklarım üşüyor artık, tutma

Tutma leyleğin göç zamanı çoktan geçti
Çoktan düştü Kasım yaprakları
Patikalara

Başıboş çingeneler kaldı kumsalda
Bir de o malum şarkılar

Evet!
Bir de
Martılar...