Gece Anlatıları - II

Biz bu şarkıları ne zaman öğrendik,
Kendimizden habersiz
Kayda almış dimağımız...
Her birinde kırık bir öykü,
Her birinde gecenin bin bir tonu,
Her biri çığlık soylu,
Kendiliğinden anason kokulu,
hüzünler salıyorlar geceye,
Gece hüzne tav olmuş,
Hüzün yüreğe otağ kurmuş,
Bu ne bitimsiz döngü...


Bu dizeler ne zaman işledi kanımıza,
İşretten beter, nikotinden kötü,
Oysa her dize yokluğuna şahit,
Abartılı acılar mekânı yüreğimde,
ne bu hasretler olaydı,
ne anlatmaklar yoksulu dizeler...


Yıllar var ki hayalini yakı yapıp yaralarıma,
Öyle sığınıyorum dikenli uykulara,
Her uyanmak bir mucize,
beden arsızı yüreğimle...