Gece Bana Emanet...

Gece siyah, mağrur ve her zamanki gibi gece yine...

Aklıma serpilmiş anlamını bilmediğim yüzlerce kelime,
Var olmadığım saatleri saracak seni anlatayım diye.
Savruluşlar başlayacak adını bile bilmediğim,
O garip sabahların yaşandığı telaş dolu şehirlere.
Her savruluşta göçmek zorunda kaldığım o yerlerde,
Dört bir taraftan hışımla yağmurlar saracak yine,
Kalbim oturup kalacak o ıslak kaldırım taşlarının üzerinde.
Kendimin diyarı olmadığını bile bile, hasret kalacağım o şehre.

Ah gece! Ben sana dedim (?O?na) yazmayayım diye...

Yine gözlerim siyahlıklara hazır, kirpiklerim değmiyor birbirine.
Yarım kalmış sevdalara sarmalanmış sessizliklere gebe yine.
Teslim edecek ellerinde tuttuğu alaca düşleri bu sessizliklere.
Bir korku düşer, akrep ve yelkovanın ihanet saatinde yine,
Bilir ki yine can çekişecektir siyahlıkları her ihanette.

Ah gece! Ben sana dedim (?O?na) yazmayayım diye...

Bırak kalsın düşlerim aymazlığının içerisinde,
Bırak kalsın bir göz aldatmacasının eşsiz rehavetinde,
Bırak kalsın sabahla savuşturduğun senin derinliklerinde.
Sayıklayan ve sancıyan bu kor da benim yüreğimde...

Bilir misin?

Sen bana emanet, ?O? ise; susmuş ve siyaha donmuş geceye.

?O?na...

10/10/2008