Gece Keskin

El koydular ona
Yürek pencerelerimin
Camları kırık
Dışarı attım kendimi
Arnavut kaldırımlarındayım
Bu gece
Yerinden oynatmak için taşları...

Her taşın altına saklanmış
Tanıdık geçmiş
Kalbim çarpmaya başladı
Damarlarımda
İnanılmaz bir adrenalin.....

Huysuzlandılar hepsi
Beklemiyorlarmış beni
Arsızlaştılar birden
Uçuklu dudaklarla
Ayağıma
Çelme takmaya başladılar bir bir...

Hangisiyle göz göze geldiysem
Cevap aynı
Bana neymiş
O görmüyormuş ki
Ben de görmezden gelecekmişim.....

Taş taş üstünde bırakmadım
Bir daha
Yerlerinden oynamasınlar diye
Kızıl bir harçla
Kapattım aralıkları....

Son taş
Dedim
Son taş
Oynamayan yerinden
Dikkatlice kaldırıyorum
Altında
Kenara büzülmüş çocukluğum var
Üzerinde
En sevdiğim bahar dallı elbisem
Bedenim çocuk
Sadece yüzüm büyümüş
Çocuk yanım küs....

Gece keskin
Bir o kadar da
Sus!....