Gece Kuşu

Gönlümün aynasına tutunmuş fidanımı
Sürçü lisan kısrağı aldı götürdü...

Gözyaşı selinde kaybettiğim nağmeler
Utancından yoldu saçlarını..

Uçurumlar kenarında tüketti umutlarını
Bir dolunay zamanı
küstü geceye...

Bir kaç damla katran karası süzüldü kirpiğinden
Yol üzeri kavakları eğdi başını
Suskun ve biçare
Sabahı görmeden serildi gülistana
Sohbetlerin en derin boşluğunda
irkildi kelime, kelime
saat üçle beş arası gibiydi zaman
En öfkeli gününde
Şubatın...

Kar diz boyu yağmıştı aksine o gün
Hiç aman vermemişti ayaz
Katmışti önüne kuru bir yaprak misali
Ayakları çıplak
Ayakları yalın ayak
Ve de paltosuz
Dağılmıştı dilindeki en son sözleri
Ve savurmuştu dört bir yana
Avuç,avuç
İçini yakan közleri...

Artık kar beyazı değildi düşleri
O günden sonra
Kapkara bir lekeydi düşen alnına
Avuçlarında sakladığı hayal kırıklığı
Boğazında düğümlenmiş ağrılar
Yutkundukça
Yakmıştı yüreğini
Kör olası acıları...

Bir Allah'ın kulu çıkmamıştı önüne
Bir tek gece kuşu görmüştü
o zifri karanlıkta
Olup biteni...