Gece Vardiyası

geceydin, düşlerimi siyaha bulayan,
geceydin, yıldızlar gibi uzak
ay kadar doğardı bende bir şafak
sonra kalırdı en safi yanı yalnızlık

sonra terk ederdi yalnızlık bile
gece uyur ben hala uyanık
söyledim rüzgara uğuldasın
ömrümün bu son şarkısını çalsın
bütün vardiyalarda çınlayan sesiyle

ey karanlık, bana elem, gözyaşı
sana ıslak kaldırımlar
seninle gönlümde kapanmaz yaralar
ayırmaz akla karayı kıvılcımlar
uykularda yalancı avuntular
beni okşar yıldırımlar!

geceydin, başımda hep kederdin
sen korkuların zanlısı
tam esir düşmüşken gözlerim uykulara
bütün rüyalarımı,
acı bir tren sesiyle bölerdin...