Gece ve Gül
esmer bir gül solar
son güvercin uçtuğunda
karalar bağlar üryan dallar
günün sarhoşluğunda
hummalı bir bekleyiştir ömür
ışıkların loşluğunda
gölgelerle gezinir
ölüm giyinir zaman
korkunun kuytusunda
şehir zehirlenmiş
şehir kuşatılmış
son uykusunda
bin yıllık sütunlarda lanet ecel
geceyi solur
kör yarasalar eşliğinde...
ve o en tatlı uykusunda yakalar kimi zaman amenna.ya güllerin bezendiği sevgi bahçelerinde vuslara beş kala gelen ölümler...???
-şiir az da/özün verebildiği tüm niteliklerle bezenmiş.kaleminize bin sağlık.
Korku filmi gibi🙂
Oysa şiirin başlığı ne güzel..
Ama etkileyici,korku filmi severim ondan belki🙂
Kutlarım..