Gece Ve Kadın

Gece ve kadın
şuh bir kahkaha attı, utandı ,şehir uykudaydı,
neyse ki kimseler duymadı
küfretti lisan-i hâl ile
uzaklardaki adamı yanında hissetti

bir ışık huzmesine dokundu
karanlıkta gölgeler oynaştı, gülümsedi,
araladı gecenin peçesini, terledi adam

bir Yıldız kaydı dilek tuttu
gece gizledi, rahatça aktı kadın
yalnızlığın dudağından öptü, kanattı
ağlayamadı, kendine zulmetti

gece kadının koynunda,
kadın geceye namahrem
simsiyah saçlarını taradı parmaklarıyla
döktü omuzlarına ay kıskandı
soydu ruhunu çırılçıplak sundu yıldızlara
gece huysuzlandı
canını yaktı hoyrat sevgili,acımadı
gecenin dişleri mor çürükler bıraktı masum teninde

uykuyu rehin almış şeytan
ölme diyor ölme,
ölme ki dirilesin diril ki ölesin
Kalesi savunmasız kaldı
dağı geçit verdi
tan vakti gökkuşağını resmini çizdi uyuşmuş elleriyle
Simsiyah bir düşe daldı,
sığındı sessizliğin koynuna
gece yalnız kadınların sarhoş sevgilisi
gün ışığıyla ayılan
ölü düşlerin varisi


simsiyah