Gece Ve Sen

geceye düşüyor gözlerin, ne vakit özlesem seni.
bir sen yaratıyorum gölgelerinden gecenin,
bütün gölgeler ve geceler benim!
caddeler ve binalar ufalıveriyor önümde;
ne yapsam, nereye gitsem sığdıramıyorum seni,
taştıkça içimdeki gizil kalmışlığın
bir ölüm daha beğeniyorum...

geceye düşüyor ellerin, bırakıp gidemiyorum.
fallarını okuyorum, dumanından sigaramın.
avucundaki çizgiler boyu yürüyorum.
ne bu titreyen yapraklar ne de kalbimi eşeleyen rüzgar,
başıboş değil hepsi benim!
ve bir yıldız yakaladığım avuçlarıma hapis,
kalan ne varsa senin olsun.

sen benim bitiremediğimsin, ne vakit başladığımı unuttuğum.
hiçbir yere konduramadığımsın, paylaşamadığım.
zamansızlığımsın benim, yelkovansız akrepsiz yaşadığım.
bütün iyi dileklerimsin,
çocukluğumsun benim,
bütün meydan okumalarım hayata,
ve artık bir avuç kalmış cesaretim...

geceleri bana bırak!
kalan ne varsa senin olsun...