Gece Yağmurları

Alışamadığım hiçbir acı olmadı
Alışırken beni sağ bırakan da...
Hep bir parçamı alıp götürdü acılar
Kaybettiklerim, kaybolduklarım, ölümler...
Bir yerlerde mutlaka saklı kaldılar
Biriktiler içimde
Bir gece yarısı sessizce döküldüler gözlerimden
Adına şiir dediler
Lakin bunun şiire benzer bir yanı yoktu
Şiir yazmanın nasıl bir şey olduğunu hiç hissedemedim
Acılar o kadar ağırdı ki, başka bir şey hissedemiyordum
Hani gülersin ama yanağının bir yeri ıslak olur
O gözyaşı hala kurumamıştır orada
Her güldüğünde acıtır seni
Her daim hissettim

Hani güzel bir manzaraya denk gelirsin
Oturup izlemek istersin saatlerce
"Keşke O da burada olsaydı." dediğin yerlerden
Sonra derin bir nefes alırsın
Başını öne eğik
Yoluna devam edersin
Ayaklarını yerde sürüye sürüye yürürsün
Ruhunu da...
Yerdeki kurumuş yapraklara yağmur olup yağar anıların
Acıların
Kış akşamların
Yazmaya kıyamadığın anıların
Şiirlerin
İnsanların izini sürebileceği kadar çok gözyaşı bırakırsın arkanda
Hiç geçmeyen geçmişini
Okumaya korktuğun şiirlerin
Her harfi bıçak gibi gelen şiirlerin
Saplanır en çok saplandıkların tarafından

Kendinden bir parça kalmıştır arkada
Her yarım kalan şiir gibi
Sonunu getiremediğin cümleler gibi
Hayatın da bir anda yarıda kesilmiştir
Hayatı yaşarken bir anda nefesin kesilmiş
Söyleyeceğin sözü unutmuş
Boğazın kurumuştur
O kadar ağır gelir ki acıların
Oturup ağlamaya acizsindir
Kalbiniz beraber atıyorken
Şimdi çok farklı iklimlerde soluyor kalbiniz
Bulutlar dağılmıyor
Yağmur yağmıyor
Güneş doğmuyor
Çiçekler açmıyor
Hiçbir şiirin sonu gelmiyor