Gecede Yaşayan Adamın Tuhaf Hikayesi

susuyor gün
bir kuytuya çekiyor insanı karanlık
kimse kalmadıkça kalabalıklaşıyor
gecede sessizlik
usta düşünce.

terk edilemez yalnızlığım
sürüklenir
götürürüm onu gittiğim cehennemin dibine.

kötü bir gün
sussa dahi öyle
bir kuytuda karanlıkla baş başa kalınca
yapacak en iyi şey düşünmemektir
-ki bunu bir çocuk bile bilir.

ama
kendinden almak istediğin şey intikamsa
belki seviştiğin kadınları hayal edebilirsin
hani tenine dokunabileceğin kadar yakın olduğun bir anı.
unutacağım dediklerini hatırlayıp
kendine ihanetler de edebilirsin.
gece herşeyi mümkün kılar
çığlıklar daha çok duyulur
sebebi daha çok yanıtsız kalması için.

uyumak için sabahı beklemekte garip bir huy
gecesi hiç bitmeyen bir adam için.

bir karanlığa düştüysen bağırabilirsin
bir karanlık taşıyorsa seni konuş
fakat sen bir karanlığı taşıyorsan belki de susmanın vakti gelmiştir.

ellerimde bir tutarsızlık taşıyorum
kalem tutsam değer mi yazdıklarıma
çelişkilerim kurgusuz bir şiire gebe
bir kuytuda kalabalığı yaşıyorum.