Geceden K/alma Düşlerimi Ateşledim

yazan kalemlere selam s/aldım
uzayan kelamı diyarlara s/andım
meğer gönül sultanı yaralarımın dermanı
gözler içi kanarken can yürek senle y/anardım

hoş aydınlık gönüle sevgiyle
gözlerde ki ışık sönmeyen gölgelere vursun
dünyamın gönül zinciri maviye kaynak yapmış
artık çareler yokluğuna gider ayak yürüdüm

ve çare yok umuda
sevda ayazında gülüşlerden akan gülün
gözyaşlarıyla savruldum ayazın mavisine
sabah yağmuruyla başladı gözyaşım
akşamdan kalma düşlerimi ateşledim

bir geçmişten kalma gözyaşı fitillerken
elimde ateşinle ışık parladı uyandım
sana olan düşkün gözümün ateşiyle y/andım

gecikmış yolum uzadı
ulu bir çınar gölgesinde akan suyun endamında seni gördüm
hayalimle durmuşken gönül dağı parelendi
çivi gibi yüreğe çakılan gönlümün en nazlı y/erine

işte o zaman gün batımında ağladığım
karanlıklar içinde senle doğarım
her sabah ayazda yağan kar boran üzerine düşerdim
geceden kalma düşlerimi ateşledim

her günüm senle ıslanırdı
açarız ışıklı şemsiye çadırını yağmura karşı
bir ömüre bedel düşer yolun ışıklı hanesine..
geceden kalma düşlerimi ateşledim
senin yokluğuna...

16*02*12*Karataş