Geceden Kovulan..

Bu deli ayrılığın
Kan kırmızı gölgesi saplandı da
Gecemin boş böğrüne,
Kesti hiç acımadan
Sesimi,soluğumu
Mutlu düşlerimi.
Dar etti odalarımı da
Atıverdi karanlık sokaklara
Beni böyle işte..

Şimdi şu halim ,
Acımasız karakışa direnen
Ve titreyen,koca ağacın üzerinde,
O tek sarı yaprağa benziyor.
Ki bir üfürümlük canı kalmıştır
Çılgın rüzgar önünde
Ha düştü ha düşecek..

Bu öksüz semtinde
Karla karışık hicran yağarken
Islak caddelerine
İstanbul'un,
Solgun ışığında sokak lambalarının,
Hüzün makamında şarkılar söyleyip
Acılara yürüyen adamım şimdi
Sarhoş düşüncelerimle..
Ve
Merdivenli sokağın başında ki
Beyaz benekli kedinin
Şaşkınlıkla baktığı adamım ben.

Ayakkabılarım su alıyor,
Yüreğimse keder..
Ceplerimde kırık ümitlerim
Beynimde cevapsız sorular var..
Gözyaşlarımdaysa
Bir yürek dolusu
Ayrılık kokusu.
Ve ismin
Rüzgarın ıslığında duyduğum