Geceden Sebebsiz

Sesim olmaz çare güz duvarlarına
Bir çırpıda yıkılır bahar rüzgarıyla
Mevsimlerin bitmez çilesi işlemiş damarlarıma
Günün sessizliğine batarken her güneş yanığı anıma

Bir gece kalmış şimdi karanlıklara
Bir anda sarılırken ay ışığı yıldızlara
Fecre yabancı bir günün yalnızlığı
İçimde yanan sessiz batmış zamana da

Kelimeler ölü doğar
Her gün doğumuna takılıp giden sabahta
Yeri dolmaz sesler çaresiz gidişler
Kazınır içine, derine yalnızca

Sesim ölmez yare göz oldukça
Oldukça bir çırpıda yıkılan her umuda
Oldukça verilmiş bir söz
Sebebsizliğine yanmış her yağmur tanesine

Bir sebebsiz yeri dolmaz söz...