Gecekondu Gülü

Bir gecekondu mahallesinde
Bir evin bacasından
Duman çıkıyor biteviye
Lastik kokusu doluyordu genizlerimize.

Bir bebek doğdu fakirliğin ah vahına
Bir kış gecesi
Loş ışıklı evde.

O kadar masumdu ki
Bedeni üşümesin diye
Isıtıldı lastik kokularında.

Ağlamadı ilk anda
Yavaşından bir tokat yedi minik poposuna
Ağlatıldı
Sonrasında
Hep o ağlattı yürekleri
İntikam alırcasına.

Adı bir çiçeğin goncası
Seviyordu ailesi
Seviyordu tüm mahalleli
Güllerin arasında
Gül kokularında
Güle oynaya büyütüldü
Büyüdükçe
Güzelleştikçe
Dikenlerine büründü.

Gülüyordu bazen kahkahalarla
Bazen ağlıyordu gözünde yaşlarla
Seviliyordu çoğu zaman
Bazen de sevdiğini düşünüyordu
Oysa,
Hepsi sahte bir sırıtıştı
Dudaklarında.

Minicikken güzeldi gözleri
Şirindi sözleri
Büyüdükçe
Şeytani bakışlarında ezildi sevenleri
Sakıncalıydı düşleri
Kelimeleriyle kontrol etti karakterini
Melek sandı hep insanlar
Melek yüzlü şeytanı.

Önce yok saydı ailesini
Sonra payladı kol-kanat gerenleri
Aklı hep zengin sokaklardaydı
Yürüyecekti çalımla
Çok güzeldi ya
Göz kırpacak beyefendilere
Tavlayacaktı aklınca.

Şeytan bir gün yeryüzüne indi
Ortak aradı kendine
Bizim meleği seçti
Gelmişti zamanı
Ve çıktı sahneye zilli
Dolaştı her köşesini sahnenin
Aradığı belli
Bir beyefendi
Yakışıklı
Zengin.

Buldu kısa sürede
Hem de alasını
Şeytanlıklar diyarındaki yalnızlığına çekti adamı
Soyup soğana çevirdi zamanla
Şimdi evi de var arabası da
Bilezikler dizili kolunda
Kolu da uzunca..
Hava atmak uğruna
Dolaşıyor arada yoksul sokaklarda
Elleri kolları oynar gibi havada.

Yıllar geçti aradan değişmedi hiç
Sonradan görmenin tekiydi ya
Çaktırmadı yeni tanıyanlarına
Yaşı geçse de kırkını
Hala arşınlıyor zengin sokaklarını
Hala şeytanla ortak
Ve hala
Aklındaki şeytanlıklar
Kolundaki bilezikler gibi yirmi iki ayar
Ters giydiriyor pabucunu ortağına.

"hayatın içinden biri
yaşıyor işte bir şekilde"