Gecelerim

Bir kuş uçtu gök yüzünün mavi derinliklerine,
Dur dedim, gitme dedim, dinlemedi beni,
Meğer sesim, gitmezmiş onun gittiği yere,
Ulaşmazmış sesim o, mavi derinliklere.

Kalırdı sanırdım acılarım benimle belki,
Bırakamaz diyordum,beni ebedi,
Kardeş gibi doğmuş, acılarım benimle,
Terketmezler diyordum,kendi kendime.

Yüzümdeki dinmez fırtınayı saldım uzaklara,
Sanırdım esen yellerle,gelecek bana,
Umudum yoktu güneşten, batıverince,
Doğmayacak sanırdım ,gecelerime.

Çığlık çığlığa,soluk soluğa yarınlarım,
Savaş veriyor dünlerle,
Zaten hiç olmayan umutlarım,
İyice sönüyor hüzün çökünce.


Geceler dahabi aydınlık,gündüzlerden,
Gündüzleri karartan,yanlızlık,
Davacıyım dünlerden, bugünü bilmem,
Bırakmadı peşimi zalim ayrılık.

Artık gözüm ,hasret değil uykulara,
Uykularım kaçıyor kabuslarla,
Şimdi dostum geceleyin yıldızlarla,
Gecelerden karanlık şu baht-ı bela.

Kayan yıldızlarla, yüzümden yaşlarda kayar,
Her kayan yıldızla,yeniden ağlar,
Yeter artık! kaymayın parlak yıldızlar,
Ağlamaktan, kalmadı gözümde yaşlar.

Dur! diye kafa tutamam ki dünyaya,
Aldırmaz bana, gider yoluna,
Hayata inat sen! birkez daha,
''yıkılmadım''!! diye dur, dimdik ayakta.

Senmisin kalbim,sızlayan inceden??
Bu acı nağmeleri, bir bir söyleten,
Bak bi etrafa yok ki seyreden,
Benden başka yokki, seni dinleyen..!!