Gecenin

vardıkça daralıyor aydınlık
ah birde o irsî yalnızlık

müebbet
kırıklığı yüreğin
sancısını devşiriyorsa

sürgün
ezgiler düşüp
her dem, akşama


çay buğusudur artık gözlerin
ıslak
kara

ve rüzgarı saçlarının
ay vurup kırılınca

gölgene basarken
ayakların irkiliyorsa

üşürsün
bir kadehe parmakların sarılınca
genzini yakan buz taneleri mesela


misal ;
şarkılar sert söyler artık seni
eşkıya hükmünde


zulasına saklanırsın
gecenin
mermi sesleri yalar kulağın

koşsan
düşersin
puşt inine

çakal avuçlarına sarılırsın
cismin değişir

kaçarsın el değmeden, daralır aydınlık
ah birde o irsî yalnızlık...