Gecenin Boğuculuğuyla

Gece, tüm boğuculuğuyla çullanıyor üzerine
Işıdığını hissedebiliyorum teninin,
Körsinekler konuyor tenindeki ter damlacıklarına
Uykuya inat bu ruh haliyle kapanmıyor gözlerim
Kurumuş kanalları boğazımın
Çıkmıyor çıkamıyor sesim
Odamda sadece nefes alışverişlerim
Onlarda da buruk bir özlem saklı zaten
Tik taklarını duyabiliyorum gecenin
Havlamalar, motor sesleri, kuş ve böcek ötüşleri
Uykusuz bir gecenin daha habercisi,
Gündüzün uzaklığının belirtisi
Başladı yine kendi kalp sesini duymaya kulağın
Yaslanacağı bir omuz yok ki yastığından başka
Geleceği belirsiz bir dostumsu dışında
Ki zaten o da bu satırları yazıyor
Gecenin bunaltıcılığında