Gecenin Efkarı

Ey gece!
Karanlığının ürpertisi sarhoş ediyor beni
Günahlarımı hatırlatıyor siyahlığın.
Yalnızlığın tenhasında,
Şavkım olan yıldızlara anlatıyorum esaretimi.
Dillendiremediğim aşkımı tahayyül ediyorum Ay'ın parlaklığında.
Kulak arkası ettiğim sözler geliyor aklıma ve,
Esen rüzgâra bırakıyorum umutlarımı.
Ayazlarında titrerken,
Elimde bir sigara, dumanında SEN!
Beyhude geçen ömrüme bir özür borçluyum...

Efkârlıyım,
Odamda duman.
Gönlümde sen.
İçimde buruk bir hüznün sesi..
Dışarıdan gelen büyük bir sessizlik..
Sakin bir tavır var uğultuda,
Aşk koksa da dünya
Yalan dolan bulaşıyor sevdalara.
Kimi gönlü yaralıyken
Kimi ömrü bereliyken çığlık atıyor
Ufukta görünen rıhtım,
Ama ne gelen var ne giden.
Gemiler batmış güneş doğmamışken.

Denedim!
Unutma yarışında sonuncu oldum bu kez
Kazanamayacağımı bilerek katılmaktı hatam!
Yorgunluktan değil, sensizliktendi kaybedişim
Düşeceğimi bilerek koşmaya yeltenişim garipti..
Önüm, arkam, her yanım boşluktu
Bitiş çizgisine sen kadar adım varken burkuldu kalbim
Ve ben bir kez daha yenildim yokluğuna
Yine bitiremediğim sonların başlangıcındayım

Vazgeçemedim,
Sildim çoğu kez yazdıklarımı...
Sen! Sevdiğim!
Emin ol çok denedim.
Kaybolsam da çaresizliğimin kalabalığında,
Fayda vermedi pusulam seni bulmaya...
Aramadım sanma!

Kalp atışlarımın ritmindeki sessizliği,
Ağma bir dilsizdeki mimiklerde buldum.
Aşk kırıklarının üzerinde yalın ayak yürüdüğüm halde,
Unutamadım sitemlerimin sensiz sokaklarındaki arayışlarımı...
Zaman durdu! Rakamlara gömüldü akrep ile yelkovan
Ve yine bir şırınga dolusu morfin bile izin vermedi VAZGEÇMEME!