Gecenin Getirdikleri

Acımasızdır bu gece yarıları daima
Karanlık çöktümü damlara
Ağaçlar şarkı söylemeye başlar
Köpek sesleri duyulur uzaktan
Bir yarasa çığlık çığlığa
Bir el sıkar yüreğini ufaktan
Rüzgarla kokusu gelir ıhlamurun
Bir gülümseyiş yanıp söner ansızın
Düşer içine sanki ateşten bir kor
Yanlızlığınla doldurup geceyi
Dalga dalga hucum eder düşünceler
Gençliğini kaybettiğin hayat yolunda
Bulamaz baktığın aynalarda
Nereye bu göç?,
diye seslenirsin karanlığa
Biter bitmiyecek sandığın zaman
Dağılır seyircileri bu dramın

Sessizliliktir karanlığın arkadaşı
Uçsuz bucaksız boşluktur yalnızlık
Beklersin güneşin doğmasını
Mutsuzluk acıya varana kadar
Sirk izlenimleri taşıyan bu karmaşada
Her köşesi tuzak,
yalan içinde aldatmaca
İlacı yoktur yanlızlığın
Sırtında bir yara kanar durur
Ve içinde ki yangında,alev alır pişmanlık
Çığlığın yankılanır yüreğinde
Tam mızrağın deydiği yerde
Siyah bir inciyi arar durur gözlerin
Ama kör karanlığına parlamaz bir daha
Işık saçmaz gecelerine
Tutup saçlarından başını
Sorarsın bu soruyu kendine
Ne verdik,ne kalacak bizden geriye?