Gecenin Nefesinde Birikiyorum

gecenin nefesinde birikiyorum
kimsesiz yıldızlarda dertlerimle uzaklaşıyorum
hiçkimseden herhangi bir unutuluş mazisi
yanakta süzülen bir gözyaşı olmak istemiyorum

ecelin kıyamadığı yalnızlığımla ölümden ölüme koşuyorum
yalınayak sesime ayrılık çığlıklarını giyiyorum
yaşanmışlıktan değil unutulan herşeyin
birşey olup tekrar yaşanmasından korkuyorum

et ayrı kemik ayrı
alınan nefes gibi
sevda aynı hasret aynı
gözümün görmediği başka bir gözü arasam
aralasam kendimi bensiz hayallerime
bir ışık olup sızarmısın gerçeğimin en keskin hasretine

seni seviyorum denen bir ömür akıp gitse dilimden
iki kelimelik bir hayat olsa iki dudağımın arasındaki nefes
gerçekleşemeyen yalanım olsanda
aydınlatsan bir mum ışığı gibi güneşimi
tenimi öpen terim olsan
benden habersiz benim olsan

yağmurun yanaklarında süzülen dudaklarında biten
gökyüzü ve yeryüzü gibi uzak
ama her an göz göze
varla yok mesafesi gibi can yakan
sensin kendini unuttuğun bende

hayat nekadar masum ağlatıyor gülenleri
zaman belini büküyor yaşanmadan ihtiyarlayan gülün dikenini
bugün görmeliyim karanlıkta yaşayan gecelerin suretini
sevgisinden büyük hasretini yaşayan kendime bugün iltica etmeliyim

daha kaç ömür sığdırmalıyım senli son nefesime
inan seni göremeden yaşayamıyorum yokluğunu
yokluğun hiçbir varlığın yokluğunda varolamıyor
pişmanlıklarım keşkelerin gözlerinde hiç uyumayan bakış oluyor

gecenin nefesinde birikiyorum
kısalan ömrümü uzayan saçlarına bağlıyorum
sana aşık oluyorum belkide
yada sana benzeyen birine sesleniyorum seni seviyorum diye
senin sesinle

gecenin nefesinde birikiyorum
sabahlarda soluksuz ihtiyarlıyorum
seni saklıyorum benimde bulamayacağım bir yere
kalbimin derinliğinde yosun tutmuş el ele geziyor hasretinle sevgin

seni senle unutamadan kendimi kendime bırakmayacağım