Gecenin Ruhu

‘’Gecenin Ruhu,,

Gecenin Ruhundan doğmuştu Tufanlarımız. Ağaçlarımız kesilmişti orman yangınlarından önce.

Sevgimiz Şarampole yuvarlanmak ister miydi? aşk sarhoşu olsak da. Oysa ki felçliydi son cümleler dilimizde.

Söyle; Neden? rüzgârın girdabında savrulan yapraklar gibiyiz….

Entelektüel sohbetlerde ki sorularımız;
Balıklar oltaya takılma yı düşünüyor muydu?Tanrıları öldü diyordu ya Nietzsche.

Usul usul ilerliyorduk antika bir trende, biz son yolculardık. Ve bizim anlayabileceğimiz son durak yaklaştı, ayrılık istasyonuna vardık. Belki de hayatın tüm istasyonlarından bıkmıştık,
Üzülme, biz değildik son mevsimde yangında ölenlerden.

İsmini hiç duymadığınız bir şarkı dinlerken, son kez evet,
Zaten bildiğimiz gibi değildi ayrılık bizden gelmiyordu.

Ağaçlarımız sadece yangınlarda ölmezmiş,
Pankartlarda da ölürler, adlarımızı yabancı lisanla yazsalar da….