Gecenin Tırnakları

sen uzaktan bakıyorsun ya
şehrin damarlarında dolaşan yalnızlığıma
ellerim ceplerinde, gömleğim ıslak
sokaklar beni tanıyor artık
her köşe başında bekliyorum seni
geç kalan trenleri bekler gibi

kaç kez öldüm bilmiyorum
dirildim her seferinde dudaklarının ucunda
kırık bir ayna gibi yansıyor yüzüm
istanbul’un karanlık sokaklarına
ve biz
yağmurla ıslanıyoruz ikimiz de

bak şimdi
çay bardaklarında uyuyor tüm kelimelerim
bir sigara daha yakıyorum
dumanı içime çekiyorum
senin nefesini içer gibi

iliklerime kadar açım bu gece
boynunda bir kuş uykusu var sanki
dokunmak istiyorum
ama korkuyorum
taş kesilmekten korkuyorum
seni sevmekten