Gecenin Yalnızlığı

Bir akşamüstü uğradı pencereme
Ay ışığının dayanılmaz güzelliği
Ve ben kaybettim düşlerimi o anda
Taşıdığım tüm yükler artık kalbimin avuçlarında

Taş bağladım kirpiklerime geceler boyu
Bekledim bir damla yaşla ıslanmasını kaldırımların
Ben, boğulmuşken serin rüzgarların pençesinde
Bıraktım sevgimi içine yangınların

Her deminde biraz daha kaybolduğum can kırıklarıma
Bir yenisini daha eklediler
Bir yüreğe tutundum düşmem sandım
Hasreti boğazımda düğümlediler

Bıraktım artık yüklerin ağırlığını düşünmeyi
En taze acısından yoğurdum günlerimi
Ne kadar koştuysam da yakalayamadım
Üstüme toprak atıp giden yüreksizleri...