Gecenin Yüzü

Kızıla boyalı saçlarıyla geldi gece.
Güneş şöyle dursun
Üşüyünce çekerim üstüme.

Ey gece !
Oturmuş bak,
Dişbudakların sert bakışı gözlerine
Üzerine çöreklendikçe hayat,
Halâ kucağında taşırsın
Neden?
Söyle.

Sen !
Zamanın esmer yüzü...
Hep zehrini içersin hayatın.
Kadehinde hep
Korku,
Yalnızlık,
Ayrılık...
Mezesiz
Çektikçe içine acıları,
Günden kalan ,
Mutluluk artığı zamanları...
Üşürsün / üşütürsün.
Sonra düşersin gözden
Olursun bir intihar notunun
Suçsuz sebebi,
Şahidi.

Biteviye bir zamanın sonunda
Yaklaştıkça gün ağır ağır
Boyar seni
Ala, yeşile, mora...
Ne gördün ki başka

Hey gece !
Sızma.

Mart / 2009