Geceye Asılı Hüzünler Damlıyor Damlardan

Geceye asılı hüzünler damlıyor damlardan
Türküleri susmuş uzak bir köyde
Sırdanlık dövülüyor harmanlarında
Kuşlar terkedeli beri buraları
Sessilik akıyor derelerinden
Güneş doğuyor ufuklardan yine
Ama solmuş umut çiçekleri nafile
Suskuların kördüğümlerinde boğulmuş hayat
Tıkanmış kalbe sevgi pompalayan damar
Yaşamanın adı kalmış zaman dehlizlerinde
Mecburiyet kaldırımlarında arşınlanıyor ömür
Ve bu bilmecenin cevabı yok buralarada
Eksik bırakılmış kasten bir yanı
Çözümsüz on bilinmeyenli denklemeler
Düşerken günlere...
Geceye asılı hüzünler damlıyor damlardan..