Geceyi Beklemeden

Kıyısına tutunmuş Haliç'in
Savrulmaktayken rüzgârında
Küçük bir martı kondu yanıma
Döndürdü başını başıma
Geceyi beklemeden
Gözlerinde seni taşıdı bana
Ben de teşekkür ettim
Öptüm doyasıya

Yürüdüm oradan Eminönü'ne
Seninle oturduğumuz
Sokak kahvesine
Bir kız çocuğu durdu önümde
Gülerek baktı yüzüme
Sen vardın gülüşünde
Kayboldum gittim
Yüzünün masumiyetinde
Geceden saatlerce önce

Dönüyorken Fatih'e
Çıktım yokuşundan Zeyrek'e
Senin de bildiğin
Manzarayı seyretmeye
Rüzgâr dokundu bedenime
Sen gibi düştü içime
Tam yüreğimin üstüne
Elimi koydum göğsüme
Tenim değdi tenine
Ne güzel dedim yaşamak seni
Gece olmadan önce..

15.08.2008