Geçiyorum Kendi İçimden

tünellerden geçiyorum tünellerden
elimde fenerim
uzun ince, kıvrım kıvrım tüneller
ardını görmem...
acaba içinden mi geçerim
yoksa içimden mi geçer tüneller
ben... tünellerde beklerim
dışarıda kar yağmur, gece gündüz
haberim yok
ama şefkatlidir, nemli-gizemli
solurum tünellerde, serinlerim
ucunda ışık mı var
merak etmiyorum ki
ben... tünellerde beklerim...

tavanında asılı kocaman ağı, yanında
kulakları bakıyor başaşağı
sarkıtlar dikitler, su damlaları
zemininde parlayan çakmaktaşları
çakmak çakmak gözlerim
alışır alışırım...
tünelleri kim yapmış, sonra da terketmiş
yolcuların biri girer
diğeri gidermiş
iki ucunun birbirinden yoktur haberi
bir tek ben mi bekliyorum bu harabeleri
tüneller geçiyor tüneller
içimden
biri giriyor kapımdan
çıkıyor diğerinden de bir diğeri
tünelleri ekliyorum ucuca
bağlıyorum ard arda tünelleri
anla beni anla
içimde ki bu gizem hiç bitmemeli...

11.03.2012