Geçmişi bugüne tercih etmek nedendir

Farksızsa zaman ibaresi hayatında
Silinmez şeyler hep varsa hatrında
Düşün bir kez ne kadar farklısın hayattan
Ve de hayat senden ne kadar farksız
Donmuş bir ruh düşün ne kadar ilerler hayatta
Sorarsın önce kendine güneş varken donmak niye
Cevabın hazırdır elinde
Gün ışığında dağların ıssızındasın yalnız bırakmışsın kendini
Ellerin titremekte ruhun buz tutmuş
Eski çağlardan bir zevk olmalı
Kapatmışsın kendini mağara duvarlarına
Gün ışığında ruhsuz resim yapıyorsun
Mağara duvarı dedim resmetmek dedim
Bak sadece donuk yüzler var hatrında
Silik hatıralarda kalmış geçmişe duyulan özlem var
Değeri pek tabi var ama yarını seçip sade yarını
Bugünü unutmak dünden kalan kırıntılarla doyurmak ruhu
Canlı şeye kefen biçmek yaptığın şey
Yaşamında işine gelir kefenle iter bizi kör kuyulara
Söndürmek ister bütün canlılığımızı kefen yapışsın diye
Ama ruh denilen şey vardır ki manidir bunlara
Geçmişi geleceği birbirine bağlar bir iptir sırat gibi boydan boya
Sarar senin önce dünüde alır bugünüde alır katar içine
Artık o kadar mutlu olursun ki zamana faklı saniyeler tutarsın
Keşfin çağ atlatır sana mağaradan çıkar ışığı görürsün
Ulaşmışsındır artık emeline
Ve artık mutlusundur göz kırpar ruhun hayata...