Geçtim

Gönülden yaralı gözden ıraktım
Sabahı olmayan günlerden geçtim
Bütün sevdaları öksüz bıraktım
Kederden kahırdan ünlerden geçtim

Kırıldı milleri dönmüyor çarkım
Gecene kör kandil olmuyor şavkım
Ne hevesim kaldı ne de bir şevkim
Bu deli sevdadan dünlerden geçtim

Ateşlerde yandığımı görmedin
Volkanlarla söndüğümü bilmedin
Kanayan yarama merhem sürmedin
Bütün çarelerden Emlerden geçtim

Sen de benim gibi kahır mı çektin
Gönlüme ayrılık tohumu ektin
Sanki canlı değil bezden bebektin
İçimi kemiren kinlerden geçtim

Ozanca sözlerine inandım kandım
Yanıldım da seni cananım sandım
Sevdana düşeli candan usandım
Yalnız senden değil kendimden geçtim

Fevzi Cahit
Ozanca/İzmir