Gel

Kar saçağında
Üveyik kuşu misali
Sürgün düşleri ertesinde
Eritiyor zamanı içsel sorgular

Miadı dolmuş
Aşk öyküleri cemre misali düşerken
Damarlarına hazanın
Su yürüyor çınar yapraklarına
Yürekte ılıcak sular

Çilesi çıkmış öfkenin
Mahkûmu mu artık hayat
Bitimsiz eylemlerin
Sonu siyah intiharlar

Bir uzun yürüyüş
Çengele asıp parkayı
Asılıp sıfır noktasına ulaşmak zamanın

Ettiğince zulümler yükleniyor çirkef heybelere
Adımladıkça çamurlaşıyor
Sokak kaldırımları

Oysa
Ak yatacaktı boyunca mezarlara
Kefen

Alına sürülmüş karamsı kan pıhtısı benekler
Hak edişi değildi aşkın

Sustukça
Kamburlaştı yükü
Şerefsiz kadehlerde sabahladı dil körlüğü

Ve
Çöktü ağırlığınca kemik yığını
Viran sözler kaldı geriye
Kavga dilli eylemler

Pimi çekilmiş öfkenin
Toz duman maskesi artık yüzü
Şakağında buz namlu izi

Ateş kabzası kimin elinde ise
O düşürecek tetiği
Vebali onur ödeyecek
Onlarca onursuzluk içinde



Şimdi şehirler sür şehrin üzerine
Varsın talan olsun her yer


Postalına geri döndü ayaklarım
Ölüm şarkılarına
Söz yazarım

Gökler şahit olsun ki
Sen ettin

Ateş yaktın
Üflüyorum sönmesin diye
Başucunda

Sen demliyorum
Ben diye

Gel
Çoğullaşıp...