Gel

Ayaz vuruyor şehri yine.
Camlar buğulanıyor inceden inceye,
Dilimden düşeremediğim adını yazıyorum pencereye,
Ve yere düşen damlalar gibi yokluğun düşüyor kalbime

Sensiz yaşadığım günlere benim isyanım.
Hayallerimi alıp gittin ve beni yarım bıraktın.
Bu yanlış benim olmasa da açık sana kapım,
Gel artık hayatım seninle anlam kazansın.

Ben hiçbir zaman sana yoku yaşatmadım.
En kara kışlarında bile hep yanındaydım.
Düşman oldu bana bıraktığın yalnızlığım,
Bu ayrılık çok uzun sürdü gel artık aşkım.