Gel Benden İbret Al

Güvenme amcana yada dayına
Selamı sabahı keserler bir gün
Acı ile hüsran düşer payına
Sudan sebep ile küserler bir gün

Yâr diye seversin yar olur sana
Gönlünde ki sevdan har olur sana
Koskocaman cihan dar olur sana
Yargısız infazla asarlar bir gün

Mal mülk neyin varsa versen doymazlar
Dört odalı eve seni koymazlar
Elden düştüğün gün ata saymazlar
Gıçına tekmeyi basarlar bir gün

Gençlik boşa geçer sende yanarsın
Ağustos ayında buzsuz donarsın
Bu garibi elbet bir gün anarsın
Senin de sesini kısarlar bir gün

Duy beni Samyeli vakit dolmadan
Hazan vurup gonca gülün solmadan
Kaç kurtar kendini kabre dalmadan
Nasılsa üstüne kusarlar bir gün

S. SAMYELİ

Bu gün üniversite de tahlil sonuçlarını beklerken tanıştığım 75 yaşında ki Fadime teyzenin anlattıkları içimi acıttı benim.
İstanbul denen koca şehirde eşi trafik kazasında ölüpte 25 yaşında dul kalınca
Ellerin evlerine temizliğe giderek büyüyüp beslediği evlatları daha elden ayaktan düşmeden ele avuca muhtaç olmadan ata yerine koymuyor her gün hor görüyor kalbini kırıyorlarmış ve iki evladı ile de küsmüş... yaşlı teyzenin hali çok üzdü bu gün beni.
Bana bir çok nasihatlerde bulundu yılların tecrübesine dayanarak. Bende her nasihatine peki dedim.
Peki Fadime teyzem peki.