Gel Demeye Bin Şiir İster Yokluğun

Sor zamana yüzündeki çehreyi
Hangi asır gülümsemeyi unutmuş
Dalgalanan şafağa göğüs verdim
Alnım alnında güneş çiği
Ve ellerim ömür örselenmişliği
Gözlerim yollarında kerbela...

Suları serindir şimdi memleketin
Sen yoksan dağlar kederli çıkmazdır
Vücut yekpare, vücut alabora
İçinde bir yürektir meçhul yolcu
Gözleri ıslatılmış, hasret yanıklarında...

Sor düşlerine bu ne gecedir
Sabahlar hala çay demliği yalnızlık
Ve pencerem mahpus kokusu taşır
Kanadı kırık kuşlar konuyor şiirlerime
Açım gözlerine, açım nefesine
Kahverengi topraklardaki insanlar gibi...

Ve gel demeye bin şiir ister yokluğun
Hepsi sana yazılmış
Cereyan ederse ufukta bir fırtına
Habercisi sana hasretliğim...