Gel Desem

Beşiği kırılır çocuk hayallerimin
Boşluğunu dolduramam hiçbir şeyle...

Gözlerim bir hayale ilişiyor,
Üşüyor ellerim,
üşüyor yüreğim..

Kim bilir sen ne âlemdesin...
Geceye geceyi ilikliyorum
Tılsımlı bir vardiyada
nöbet bekliyorum yokluğuna
Gece üşüyor ben üşüyorum...

Hangi sokak lambası titrer ki şimdi ben gibi
Gibisi kalmadı artık hiçbir şeyin,
Uzaksın tutkuluyum,
Bir o kadar da tutukluyum sana,
Yıldızın geceye,
Güneşin güne,
Hasretin vuslata özlemi gibi...
Benimde bütün dualarım sana.

Gel desem...
Hani gelmeyeceğini bile bile
yine de gel desem...
Sana sonsuz bir sevgi sakladım.
Uzun uzadıya bir özlem,
Apak bir aşk sakladım...

Hani gel desem bölüşsek acıları,
Sevinçleri,
Mutlulukları,
Felekten bir gece çalsak en nadirinden.
Gelsen keşke.

Ya da hep aynı kalsa arzularımız aruzların dilinde,
Heceleyerek başlasak bu sevdaya,
Bir bir altını çizsek,
Düş yelkenli gemiler yüzdürsek batmayan sularda,
Katmer katmer katlasak umutları
Yüreğinin derin sularında...

Sen olsan
Ve sen koksa bütün serenatlar
Seninle açsa yüreğimin kır çiçekleri
Seninle büyüse içimdeki ben,
Dudağında izi kalsa parmak izlerimin,
Ben hiç konuşmasam...
Sadece gel desem...

Gelir misin?