Gel Gör Ki

ağır roman gibi ve ağrılı
''dünya ruhun ne '' dedim
''hayat gücüm'' dedi
tirilyonlarca hayâl kurdum
bak ağlıyorum
''iyiyim'' değil mi


...
baksana
tek başınalığı hiç sevemedim
ama hislerimde güzelce ayazın
ki çoğaldıkça dualarım
bana ''bekleme'' deme
halimi bilmesen de tanımasan da beni
sol yanına şiirlerimi astığımda
gel gör ki
çocuk oyunlarını bozmayan havan
o zaman dinlesene muhteşem hatırımda
bende çocukların içinde canın
yor hadi kim dünya
iyi bilmez misin ''sıran geldi''
''tanrılar zar atmaz'' diyorlar
diyorlar hep her şeye rağmensen eğer
ne olur ki ara sıra başını başıma yaslasan
n'olur kulak versen
ki bazen adım kendi kendime ay
kendi kendine sayıklayan cesaret
hep olmak istediğim kadın
hep şiirce
hep
el ele tutuştuğumuzda üşümüyorum yeminle
öldüreceksen yavaş-yavaş
ne olursa olsun
yine usul-usul öldürsen
ah ey bazen göğümün tamamı
ah şarkılarca sarhoşluğum
masumcanın çilegâhı doğrusu
hem delice....



içimde çiçek açmak var ama yok açamazsam
sesim soluğum da kesilir
belki güzel şey
uçurumunun eşiği
her şehrinde bitmiş aşkların donmuş çocuksu yüzünde
hastalıkta
sağlıkta
her neyse
gizlediğin gözlerinde aşınıp tazelendiğim
hayat hep gülünç olsa da
ıstırap ihtiyacı olanınsa
ben
ah
ahh
ve ben böyle yazgılıysam
sebebim belli seviyorsam
seviyorum işte soyadın saysan
bıraksan dünya
bıraksan da gücünle vuruşsam
hem kılı kırk yarmak ne bilir misin
bak ağlıyorum iyi miyim
keşke...
bari kalbinin tınısı yine ağır-ağır öldürse
söylemediğim sözler var
sevdikçe hayatı
bir sözüm
anılara
mektuplara
solmuş yapraklara
yanımda gitmese
bil ki ardımda hırpalayan...