Gel Hasretine Doysun Gözlerim

bak
yokluğuna alışan gözlerim
hasretine yüreğim k/anarken
sensizliğin zor geçsede içimdesin bir ömür

sevda taşları bile soldu
solmayan bir nefesim sendin yok olan yüreğimi kor eden
ayrılığın tanımıyor yürek yangınlarını
aynı anadan doğmuşcasına baba hasretine kaldık

şimdi gelmeyi gitmeyi unutalım
tuzlu deniz suyuyla yıkanalım
belki yaralarımız iyileşir
kimbilir...

gel sor bu ne hal vaziyet
bu ne ayrılık dualarına şiirler düzmek
bu kin öfke neden kimbilir ayrı dünya hali

illegal aşklara durmak yormaz mı sanırdın
nede olsa sanalın dümenleri
pinekleyen ne aşk kaldı nede sevda
tavuklar kümeslerine doldu

umutlu günler bıraktın her geçen günün anılarıma
sevdasız gülsüz bahçelere döndü
onsuzluğun bozkırlarına kaldık
kuruyan bozkırlar yanarken
yüreğimiz küle döndü

öyle diklenme
yüzünü gören cennet kapısı açılır
ya baksan içinde yüzersin

manalı manasız dizeler yazma derman olur sandım
göze güneşin doğsun sana bak maviliğe umut salsın
o zaman nasıl özlemem gözlerim seni...

kanayan sözlerindi yaralı düşerken toprağa
can çekişiyor ikimizin yüreğinden akan kanlar
bir gel...
hasretine kalmasın gözlerim...

13*08*12*karataş