Gel Hüzün Kovan Kuşum Gel

hüzün şehrinden kalkmadı bulutlar
puslu güvercin konmuş dağın dallarına
kıvrılır merdiven yarin belinden boynuna
kömür karası sürülmüş suratına
akşam mı ? sabah mı? yoksa ikindi mi?
bir yağmur ki sorma doldu damlalıkta fıçılar
garibanım ,üç beş kuruş kar peşinde
tasarrufunda gök çeşmenin suyunun
hüzün şehrinden kalkmadı bulutlar ...
sis çöküyor hava kararmaya yakın
tavan yine hafiften çatlak akıtıyor dam
komple değiştiresim var bu sehrin çatısını
içim sıkılıyor yalın ve çıplağım sen olmayınca
sen olmayınca atasım geliyor kendimi intihar kıyılarından
burası Zonguldak ; bunalım kasvet ve karanın şehri
burası Zonguldak sen olmayınca hüzünün şehri...
hüzün şehrinden kalkmadı bulutlar...
hiç yaşamışlığım yok sanki
ilk defa tanışmışım gibi bu şehrin yokuşlarıyla
bu merdivenler yokluğunda cehennem eziyeti
Acaba gerçekten cehennem mi?
yoksa cennet seninle mi cennet?
bilemiyorum ,içimden bağırasım geliyor
kalbimden kazınmış cismini çıkarıp karşıma dikesim geliyor
bilemiyorum...
hüzün şehrinden kalkmadı bulutlar...
gecenin ayazında kömür kokusu basmış sokaklarına
bir bardak çay peşinde çardaktayım
tütün kokusuyla bastırmak istiyorum hem hayalini hemde şehri
birden verdiğim sözler geliyor aklıma birden sen oluyor bir tebessümle bu şehir
ve aşık oluyorum bu şehrin yokuşlarına
terliyorum ,yoruluyorum , yorulmuyorum
sohbete tutuşuyorum şehrin azizleriyle
kaldırımlar birer koltuk sen ile bana
sen rüzgar olup eserken müstakillerin arasından
üç beş çocuk top oynuyor evlerinin garaj düzlüğünde
yine de tat vermiyor yokluğunda hayalin senin gibi
yetinemiyorum...
hüzün şehrinden kalkmıyor bulutlar...
sen olmadan kalkamıyor ,aydınlığa kavuşamıyor gün
sen olmadan gelmiyor hüzün şehrine bahar
tomurcuklarını açmıyor papatyalar
illa seni istiyor aynı benim gibi doğa
gel can suyumuz gel hüzün şehrimin tebessüm yüzü
baharı tatsın dalında tomurcuklar
papatyalar kök sürsün şehrin yokuşlarında
teyzeler kapı önünde muhabbete başlasın
t.t.k. işçleri bir saatte olsa görsünler güneşi
ikindi vakitleri gölgelenmek isteyenlerle dolsun cami avluları
gel bu şehrin hüzün kovan kuşu gel
kon bu şehrin dağ dallarına aydınlığa çeksin çarşafını gök
hüzün kalksın bu yamaçların üstünden
ben bir bahar havası çekeyim içime
hiç bırakmamak üzere...
gel hüzün kovan kuşum gel...