Gel Yeter

Hırpalandık biz, yorulduk
Çok Acılar çektik.
Saklama artık kendini benden,
Çoktan geçtik feleğin çemberinden,
Kendimi Kurtardım artık,
umutsuzluğun pençesinden.
Yoldum gönlümün yosunlarını,
Yıktım duvarları,
Kovdum yalancı beni benden.
Biliyorum düşünmektesin,
Tedirginsin de haklı olarak.
Ama dinle lütfen,
Olacağın ötesine geçemiyorsun,
Ne de yaşama hevesinden.
Öyleyse,
Bu kır, bu boz bizimken,
Yaşanacak yarım kalan bir umut varsa,
Gel,
Bu yeter herşeye,
Anlıyormusun? ..........
03.01.98-İstanbul