Gel Yoksa

Karanlık ışığı yenemeyecek
Gönül kapanmayacak yaralarda aşikar
En buhranlı aşk fırtınalarında gemimiz kıyıya vurdu
Ne yararı var mısraların diye esmesin sakın aklından

Kanayan geceleri arkana alıp güvenmiyorsun kendine
Sülietinle beni ziyaret ediyorsun her sahur
Gururu soyup ıslatamıyorsun kendini aşkla
Aklının ucuna ben iğnelesemde sevdamı
Sırtlasa da seni en kuvvetli karayel
canıma kastetme pahasına toza teslim etsen bile tertemiz anıları
Kabarmış inadın dönmüyorsun

Akıl verme bana açtığın beyaz sayfalara imrendirip
Ben; hayatı müsvettelerde devam ederken
Sen; kusma gerçekleri yüzüme

Sabrımın miadı doldu
Küflenmiş aklıma emanet etme beni
İş işten geçmeden gel yoksa;
Yakarım sen içindeyken bir gece bu şehri...