Gel Yüzün Bahar Koksun

Hey be kadın
sen düşlerimin sesi ol
ben saçının telini seveyim

sen rüzgara savrulan düşünle
ben gönüle düşen közüne y/anayım
gel yüzün bahar koksun

hey be kadın
sen yollarna düşen gözüm ol
ben seni bir ömüre sayayım

bak
yamaçlarına duran adam
şimdi seni karanlığına ışık sayan
özgürlüğüne göz diken hayalinle
koşuyorum mavili bulutlara

hey be kadın
Munzur gibi çağlayan
Dicle gibi berrak bakarsın
Fırat gibi asi olacaksan
ölümüne sevda diyeceksen
uğruna ölümü alacaksan
gel yüzün baharım olsun

be kadın
tutkum olacaksan gel gayrı
geri gitmiyor günlerine sayılıyken
kuş sesine benzer sevmelerim varken
yüreğime bir ateş düşer yokluğunda

umutla
gülüşlerin kalsın
bir ömrün son anlarına
yaşamak ne kadar güzel
seninle olmak kadar zor ve güzel

sakladım yürek tahtının en orta yerinde
sen orda beklemeyi düş sarsanda
düşen umutlar yetirilen hayallerim

seni ararım
gözlerim yollarda kalır
ruhumla düş sarması avare gezer gülüm
seni kocaman sardım gülüşlerime

bu kent bana zülüm
sana hasret toplasa da
yalnızlık sarsa da içim seni görür
bir kuş olsam uçsam gelsem
ömrüm bahar olur gözlerimin neşesi

o sabahın aydınlık günlerine
her sabahın ayazında hasret özlem sokakta yalnız başına gezersin
sen içimde bir derya yüreğimin sularına
gel yüzün bahar olsun...

23*06*14*