Geldim Kendime

Geldim kendime

Usuldan usûl a bir rüzgâr esti
Irkildim uyandım geldim kendime
Bazen hüzün yağdı yolumu kesti
Umuda dayandım geldim kendime.


Çökerken bulutlar yeise düştüm
Dup duru akarken çoğu kez estim
Sevgiye el verdim, riyaya küstüm
Aşk nârına yandım geldim kendime.


Yarına muştucu baharlar, yazlar
Karanlıkta rehber oldu yıldızlar
Hep umut oldular oğullar kızlar
Huzura boyandım geldim kendime.


En büyük alamet yerde karınca
Şafağı düşledim keder sarınca
Güneşim oldular canlar varınca
Hakikate döndüm geldim kendime...


Ahmet MORAN