Gelen Ecel Değil Giden Sen

gelen ecel değil giden sen
ruhumu akıtarak bedenden
gözlerimdeki bütün bakışlarını çıkar at istersen
dudaklarımdaki adını da söküp at kanatarak

ardından çok soludum sancılı hislerime
mekansız sevgin sığmıyor hiçbir yere
bomboş bakan gözlerime gece ol
siyah ölümler güneşten habersiz yaşanır

kurumuş bir yaprak olsam sonbaharda
ve önüne çıksam tenhada bana değer verirmisin
hurdaya ayırdığın eşyan olsam
birgün pişman olurmusun beni attığına
ve ecelin olsam benden kaçarmısın delice

çok uzaklarda olsan da bana en yakın yıldızıma el salla
kum tanelerine bakarken geçen günlerini say
ve dalgalar vurunca kıyıya kalan ömrüne yan
bensiz yanını öldür azmettiren hasretimle
güneşinle terle yalınayak yağan yağmurların içinde
ıslak terinle çiz gözlerini ütüle beni kalbinde

gelen ecel değil giden sen
beni benden alıpta kendine çok gören
yokluğunu çek gözümün önünden
ama yine de gitmek istersen
yavaş yavaş çık iliklermden

sesim sessiz
canım kendinden habersiz
şekilsiz ruhum görünmeyen güzelliğinin esiri
bir sırdı giden gözlerin
sırdaşım oldu yanımda kalan kirpiklerin

gölgem acıyor sensiz canı yanıyor
gecene müptela gündüzünü merak ediyor
rutubetlenince duvarlarımda
sana olan özlemini gözlerime sokuyor

ya senle ya sensiz
ya benle ya ecelsiz
bir ikindi vakti
öleceğiz birbirimizden habersiz